Waarom probeer ik eigenlijk mijn koopgedrag zo rigoureus aan te pakken?
Het draait voor mij niet puur om het geld. Hoewel mijn schommelende lage
inkomen, dat niet wordt aangevuld met alimentatie, hierbij wel een grote rol
speelt.
Zelfs in de tijd dat ik in goedbetaalde loondienst was, smeet ik mijn
geld niet over de balk. Maar als je ruim voldoende geld hebt (en een ex die
niet naar prijzen kijkt), kun je een miskoop, een misstap, een luxe wel dragen.
En hoewel ik, naar mijn idee, niet luxe leef, besef ik goed dat ik ook
dingen gebruik en eet die niet direct nodig zijn. Dus eigenlijk wel een luxe
zijn. Door superkritisch te kijken naar wat ik wil kopen en wat dat kost, neem
ik eigenlijk mijn consumeergedrag weer onder de loep.
Mijn bescheiden bijdrage aan de wereldwijde pogingen om minder van de
aarde te vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten