dinsdag 27 november 2012

cultuur


Vandaag dankzij de NS niet in het museum beland dat ik graag wilde bezoeken. Tijdens de overstap in Amersfoort was verder reizen even niet mogelijk. Dus werden snel de plannen bijgesteld en werd het een dagje Amersfoort. Met een bezoekje aan het Mondriaan-huis. Er hangt vrijwel geen kunst van de man zelf, maar wel een goed overzicht van zijn leven. En helemaal boven in de zaal een chronologisch overzicht van zijn werken. Zo zie je mooi de vroege landschappen overgaan in zijn later bekende werk. Bij zijn jaren in Parijs zie je die overgang echt goed: geschilderde bomen en wat abstracter werk zijn zo bij elkaar opgehangen, dat je ziet dat de bomen de basis vormen voor zijn eerste abstractere werk. Er hangt ook werk van Bart van der Leck, wat ik persoonlijk interessanter vind dat het werk van Mondriaan. Zelfde kleuren, maar andere vormen en speelser. Ik ging er met een blij gevoel weg.
Omdat ik had verwacht laat thuis te komen, had ik gisteren al een chili gemaakt. Op het laatste moment toch maar wat tortilla’s er bij gepakt, chili op tortilla, oprollen en even in de oven. Normaal gesproken doe ik er sla en tomaten bij, maar sla had ik niet bij de hand, dus heb ik het bij Mexicaanse saus en zure room gehouden. En het was heerlijk.



maandag 26 november 2012

Niet geschikt voor publicatie


Niet al mijn gerechten zien er smakelijk uit op het gevoelige geheugenkaartje. Soms zijn de onaantrekkelijk uitziende gerechten verschrikkelijk lekker. Maar tegen de tijd dat mijn smaakpapillen me daarvan hebben overtuigd, is er niks meer over om te fotograferen.
Het blijft aanmodderen met koken voor 1 persoon.  Hoewel het vaak toch ook wel lukt. Misschien moet ik eens niet zo onzeker doen. Trouwens, wie moet hier nu allemaal van smikkelen? Juist, ja, ik.
Vandaag had ik de tajine uit de kast gehaald voor een simpel tajine-gerecht met kip en aubergine, maar terwijl ik de voorbereidingen tref, vallen twee dingen op. Het blik chilibonen dat ik vanochtend met korting heb gekocht, blijkt een blik kikkererwten te zijn. Oké, die kikkererwten kunnen in een ander gerecht dan de chili voor morgen, wat ik voor ogen had. Ik had nog een blik bonen staan voor de chili, dus die kan ik straks alvast maken voor morgen.
Terwijl ik met de blikken erwten en bonen aan het goochelen was, vielen de twee bakjes boemboe uit de kast, die ik een tijd geleden had aangeschaft toen ze in de aanbieding waren. (ja, ik koop veel met korting!) Een van de bakjes ik kapot en ik weet niet hoe lang dat houdbaar is na opening. Dus improviseren. Kip paniki (what’s in a name?) gaat zo in de tajine, want een stoofpot is een stoofpot. Aubergine erbij, rijst, misschien dat ik nog iets vind.
Ondertussen maak ik wat chili voor morgen.
En daarna zien we wel weer verder

Later: Zeg nou zelf, niet het uiterlijk van een culinair hoogstandje. Maar het was wel heel lekker. 



zondag 18 november 2012

Emotioneel


Emotioneel weekend. Vooral nostalgie, herinneringen, missen, weemoed.
Vanmiddag is een laatste zakelijke handeling verricht: ik beheer nu mijn eigen website, dat deed hij tot nu toe. Het gekke is dat in de zakelijke e-mails af en toe een persoonlijke toon zit, op een of andere manier kunnen we dat terloops, tussen zakelijke beslommeringen door, wel aan. Mijn antwoord kostte de nodige tranen, maar tegelijkertijd voelde het goed. Door zijn woorden en toon, en mijn antwoord daarop. Heel langzaam kom ik er wel :-).
Een ander gek ding is dat de steun die ik via Twitter kreeg, me heel goed deed. Ondanks dat ik ze niet persoonlijk ken. Ondanks dat het digitaal is.
Mijn goede gevoel kan ook komen van de 15 km die ik heb gelopen. Dat ging grotendeels lekker, hoewel ik had gehoopt dat ik langzamerhand op 16 of 17 km zou zitten.
Lekker ontbeten met pannenkoeken. Die heb ik niet op de foto gezet, maar de bruine bonensoep van gisteren is wel op de gevoelige geheugenkaart vastgelegd. Daar heb ik morgen ook nog een lekkere lunch van.




vrijdag 16 november 2012

Sipjes


Zowel gisteren als vandaag eindigde met wat traantjes. Werd weer met de neus op de feiten gedrukt, al ruim een half jaar zijn zij samen, bouwen ze hun relatie verder uit en doen leuke dingen. En ondanks alle vooruitgang die ik de afgelopen maanden heb geboekt, valt het me soms zwaar.
Het idee dat ze samen zijn, dat de basis van hun relatie, de scherven van mijn relatie, stevig genoeg is om door te gaan. Voor mij voelt het alsof ze worden beloond voor vreemdgaan, leugens en bedrog. Tegelijkertijd wil ik dat niet voelen, ik wil geen bitterheid proeven, ik wil niet dat hun geluk de heropbouw van mijn leven in de weg staat. Soms lukt het me om verhalen en berichten voor kennisgeving aan te nemen. Gisteren en vandaag lukte me dat niet. Morgen weer wel, is de bedoeling.
Ik heb mezelf maar ‘beloond’ met een appeltaartje van bladerdeeg, simpel, maar o zo lekker.




woensdag 14 november 2012

Museum


Deze vrije week was eigenlijk bedoeld om mijn administratie op orde te krijgen (gelukt), een soort werkrooster te maken (nog niet gelukt) en rustig aan te doen (gelukt). 
Een werkrooster lijkt me noodzakelijk, omdat ik in gedachten heel veel (kleine) klussen heb liggen waar ik maar niet aan toe kom. Tijdens werkweken laat ik mijn werk voorgaan, er moet immer brood op de plank. Maar ik wil mijn studie weer oppakken, die door de scheiding heel ver op de achtergrond is gekomen. Ik wil meer lezen, zowel boeken als weblogs. Ik wil meer ondernemen, zowel museumbezoek, als familiebezoek, als vrijwilligerswerk, als gewoon leuke dingen.
Vandaag ga ik naar het Gemeentemuseum in Den Haag. Het laatste bezoek was een half jaar geleden. Op m’n verjaardag. Op de dag dat Ex het huurcontract voor zijn nieuwe woning tekende. Die dag had ik, tegen mijn gewoonte in, mijn mobiel aan staan. Die ik ook nog beantwoordde, toen mijn broer belde. Waarna ik huilend en pratend van zaal naar zaal naar toilet liep, vooral om niemand te storen, maar ook om mijn tranen te verbergen voor de schoolklas die er net rondliep en die me tot in het toilet achtervolgde.
Dat doen we vandaag dus anders, dat moge duidelijk zijn.

dinsdag 13 november 2012

Speculaas


Bloemkool in de aanbieding kon ik niet weerstaan. Voor een alleenstaande betekent dat de rest van de week bloemkool eten, in verschillende recepten. Nee, je hebt gelijk, ik kan ook nog wat blancheren en invriezen. Maar mijn vriezer is al behoorlijk vol.
Gisteren gewoon gekookte bloemkool met wat geraspte kaas even in de oven, waar de aardappels al lagen te bakken. Vandaag wordt een aloud recept van stal gehaald voor een ovenschotel bloemkool-stroganoff. Daarna wordt het hoog tijd voor een andere groente.
Ik heb dit weekend het stof van mijn vacuümverpakker geblazen. Die wil ik weer meer gaan gebruiken, vooral voor de kleine porties vlees die ik invries. Die platte vacuümpakjes zijn makkelijk stapelbaar.  Zo hoop ik wat meer ruimte te creëren. Niet om die ruimte weer vol te proppen, maar met iets meer ruimte heb ik meer zicht op wat er in de vriezer zit.
Dan nu nog een foto van het resultaat van mijn proef ‘speculaasjes bakken’. Niet geheel geslaagd, maar het was ook de eerste keer dat ik speculaasplanken gebruikte en dat ging niet zo makkelijk als ik had gehoopt. Gewoon een recept uit een Wannée-kookboek uit de jaren 50.




zondag 11 november 2012

zondag


Op het ogenblik lijkt de zondagochtend een traantjesmoment te zijn. Net als vorige week ben ik met Scheiding 3.0 bezig, nou ja, eigenlijk elke dag, maar vandaag kwamen er weer wat traantjes opwellen. Dat gebeurt gelukkig niet meer elke dag. Ik haal rustig adem, kan ze vandaag helaas niet weghollen, dan maar een bakje koffie, nieuwe warmtebron voor m’n pijnlijke rug en met de katten weer terug naar bed.
Ondanks alles wil de inwendige mens ook wat, dus heb ik een eitje in de oven bereid (uit het ovenhandboek van Karin Luiten), wat brood geroosterd en een lekker kopje koffie gezet. Het oog wil ook wat, dus heb ik het allemaal wat versierd. Radio zachtjes aan, boek er bij, gewoon even wat rust nemen.
Komende week heb ik geen opdrachten gepland, maar zal flink aan de slag gaan met acquisitie en mijn zakelijke website. En een museumbezoekje, denk ik. En meer leespauzes, denk ik. Voor vandaag houd ik het op lezen, koffie drinken, naar een braderie, wat wandelen, wat oud papier wegbrengen, wat lief zijn voor mezelf.



zaterdag 10 november 2012

Dilemma, dilemma, dilemma


Ik doe mee aan/volg een uitdaging gezond en goedkoop eten http://eetechteten.wordpress.com/2012/11/09/de-challenge-goedkoop-en-gezond/.
Zoals ik al in een reactie schreef, ben ik er eigenlijk al aan begonnen, omdat ik sinds mijn scheiding minder geld te besteden heb. Daarnaast zou het raar zijn als mijn uitgaven voor eten even hoog zouden blijven als voor de scheiding.
De laatste jaren probeerde ik steeds meer biologisch en duurzaam bezig te zijn. Dat maakt deze uitdaging ietsjes moeilijker. Een plofkip is gewoon goedkoper dan een biologische kip. Om maar een welbekend voorbeeld te noemen.
Daarnaast ben ik me al jaren bewust dat het allemaal wat minder kan. Minder luxe, minder overdaad, minder snoepen, minder blingbling. Dat begint langzaam door te sijpelen naar mijn eet- en bestedingspatroon. Maar toch: mijn budget mag nog steeds krimpen.
Vorige week vroeg ik me af hoe ik aanbiedingen ga aanpakken. Als ik elke week alle aanbiedingen zou aanschaffen, heb ik een veel groter budget nodig. Bij beperkt houdbare producten is het relatief simpel: koop niet meer dan je gebruikt voor dat product niet meer bruikbaar is.
Maar de langer houdbare producten: vaak zijn er voldoende aanbiedingen van producten die ik wel eens gebruik. Van die producten waarvan je makkelijke een voorraadje kunt aanleggen. Bij voorkeur als het een aanbieding is. Maar dan kom ik dus thuis met een tas vol boodschappen waar ik die week nog niks aan heb, maar die wel al voor die week het budget opsoupeert. 
Heel langzaam begin ik op dat punt ook beter na te denken. Niet meer blind voor de aanbieding gaan, maar bedenken hoeveel ik al in huis heb, wanneer ik het weer nodig heb, maar vooral: hoe vaak is het in de aanbieding?
Deze week zag ik dat bij een supermarkt het kattenvoer weer in de aanbieding was. Net als een week of vier geleden. Net als bij een andere supermarkt bij mij in de buurt. Die ook regelmatig kattenvoer in de aanbieding gooit. Hoeveel heb ik thuis nog staan? Genoeg voor zeker vier weken. Dan laat ik deze keer de aanbieding aan me voorbijgaan. Ondanks dat ik het jammer vind dat ik een aanbieding laat lopen. Ik heb het gewoon nu niet nodig, en ook niet op korte termijn.
Op dit punt is het kwartje bij mij gevallen.