Ex-schoonouders wilden langskomen. Kopje koffie drinken,
kijken wat ik had geschilderd en veranderd.
Net als in de tijd dat Ex en ik samen waren, ontketende
het vooruitzicht van een bezoek van hen een pavlovreactie en werd de
voorjaarsschoonmaak definitief en grondig ingezet. Naast de lichamelijke
inspanningen van schrobben en boenen, maakten mijn gedachten in die tijd ook
behoorlijk wat overuren. Herinneringen, overpeinzingen, vragen, nachtmerries…
Niet dat er in de bovenkamer erg veel werd opgeruimd. Wel werd het één en ander
opnieuw gerangschikt, ik merk dat er heel langzaam ruimte komt voor andere dingen,
leuke dingen.
Ook zijn de afgelopen tijd dingen gebeurd, met anderen,
die me deden beseffen dat er ergere dingen zijn, hoe clichématig dit ook klinkt.
Ja, leugens, bedrog, verraad en vreemdgaan van een partner die je tot het eind
toe gelooft en vertrouwt, doen pijn. Inzichten in eigen tekortkomingen, gedrag
en reacties kunnen minstens zo pijnlijk zijn. Het lukt niet altijd om die
inzichten om te zetten in een plan, een idee, een daad. Soms zijn er nog een
paar stappen en/of inzichten voor nodig om opeens het licht te zien en
doelbewust aan de slag te gaan. En soms heb je daar de ellende van anderen voor nodig.
Eigenlijk wilde ik nu schrijven over mijn aanwezigheid
op en wat gedachten over Twitter. Blijkbaar waren mijn schoonouders en wat hun
bezoek losmaakte belangrijker. Het was een fijn bezoek met koffie en
zelfgebakken koek. Over Ex hebben we het niet gehad. Maar dat hoeft ook niet.
Er zijn genoeg andere dingen om over te praten. Ja, er komt weer ruimte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten