Nadenken

Afgelopen week heb ik eindelijk het boek gelezen van de “no impact man”. Jaren geleden werd er al over gesproken op blogs, maar ik ben zo’n dwarsligger die allergisch reageert op hypes. Eigenlijk flauw, want niet alle hypes zijn overdreven/slecht/gebakken lucht.

Maar goed, deze meneer in New York heeft geprobeerd een jaar lang te leven zonder ecologische voetafdruk achter te laten. Dat jaar begon met onder andere geen afval meer voortbrengen en in de loop van het jaar werden meer dingen afgezworen of op een andere manier aangepakt, zoals lokaal voedsel eten, niets nieuws meer aanschaffen (dus 2dehands kopen en/of krijgen), vleesloos eten, elektriciteit uitschakelen.

Leuk idee, maar de praktische uitvoering was niet altijd even simpel. Hoe pak je het aan om etenswaren te kopen zonder verpakking? Hoe bewaar je voedsel, hoe voorkom je bederf zonder een koelkast te gebruiken? Hoe eet je gevarieerd als je alleen lokaal geteeld voedsel mag eten? Alleen al het eten aanschaffen en bereiden vereiste soms de nodige creativiteit. En nadenken. Met andere ogen kijken.

In beperkte mate werd gebruik gemaakt van bestaande middelen, producten en technologie. Bijvoorbeeld de wasmachine, die is na een tijdje handmatig wassen toch weer in gebruik genomen. Verder werden telefoon (communicatie) en laptop (werk) gebruikt, maar wel op zonne-energie. En werken deed hij ook vaak in zo’n openbaar kantoor, een soort verzamelplek voor zzp-ers.

Toevallig las ik vanochtend op twitter dat in Amsterdam iemand 100 dagen als oermens probeert te leven. Waarbij ook in beperkte mate gebruik wordt gemaakt van moderne technologie en communicatie. In hoeverre zij het anders doet dan New York, weet ik niet. Wel zag ik dat zij nu al commercieel bezig is met de website, twitter, foto’s, crowdfunding, wat in New York bij toeval en geleidelijk ontstond, nadat de media besloten er aandacht aan te besteden.

Maar goed, wat zij deden en doen is natuurlijk op veel grotere schaal dan wat ik poog te doen. Voor hen geldt, net als voor mij, dat het vooral neerkomt op keuzes maken: wat wil je, is het haalbaar, is het reëel, is het praktisch, welke concessies wil je wel doen, en welke absoluut niet. Voorlopig hou ik het bij kleine stapjes, vol goede bedoelingen. Mijn volgende stap, die ik al langer wil zetten, is proberen mijn afvalproductie te verlagen. Sinds ik alleen woon, is 1 vuilniszak per week of 2 weken gebruikelijk. Maar daarnaast deponeer ik regelmatig het een en ander is de containers voor plastic, glas en oud papier. Dat kan wel wat beter, wat minder. Maar hoe… Daar denk ik nog over na.