Generatiekloof

Sinds Ex twittert (vooral met kekke, jonge vrouwen), is hij meer met popie-jopie-kreten gaan gooien. Vooral als hij iets hartstikke geweldig vindt, vliegen de Engels(klinkend)e stopwoorden/modewoorden je om de oren. Binnen zijn nieuwe vriendenkring (waarschijnlijk dezelfde leeftijdsgroep als zijn Neurotische Groene Blaadje) lig je dan natuurlijk helemaal goed in de groep, zelfs als bijna-vijftiger. Het verbaast me dat hij, met zijn behoorlijke kennis van de Engelse taal, zich laat verleiden tot kreten die voor een Engelstalig opgevoed persoon onzin, ongepast of buiten context zijn. Als ze lang genoeg in Nederland wonen, zullen ze wel gewend zijn aan dat soort vreemde kreten, maar in een Engelstalig land kun je zomaar verkeerd begrepen worden. Geen verwijt, hoor, gewoon een constatering.

Iets anders waar ik me over verbaas, zag ik vanochtend zag weer voorbij komen op Twitter: volwassen vrouwen, 30+, die iets gezelligs gaan doen met ‘vriendinnetje’. Bij mij komt dan de vraag boven: “Ben jij bevriend met meisjes die nog op de lagere school zitten?” Geen verwijt, hoor, gewoon een constatering.

Het verbaast me ook dat dit me opvalt. Ik ben geen taalpurist, verre van. Omdat ik de helft van de tijd in het Engels werk, probeer ik er wel op te letten dat ik in mijn Nederlands zo min mogelijk Engelse termen gooi, al dan niet binnen context. En wat kan mij het nou schelen of iemand vriendinnen/vriendinnetjes heeft?

Misschien is het wel de generatiekloof. Die Ex met succes heeft overbrugd. Zou het helpen als ik een ‘toyboy’ aan de haak sla?