donderdag 7 februari 2013

Stapje voor stapje


Maandag voor het eerst in 3 maanden weer bij de haptonoom geweest. ‘Prettige’ bijkomstigheid was dat ik net de afgelopen week in een dipje terecht was gekomen. Dat geeft het gevoel dat je niet voor niets gaat.
Met het verdwijnen van de grootste woede lijkt mijn gevoel te zijn verdwenen, afgestompt, ingedut. In zijn algemeenheid: alle fut lijkt uit mij te zijn verdwenen. Niks meer afreageren op Ex, niks meer jammeren over onrecht, leugens, bedrog. Dat kennen we onderhand wel. Zet eens een nieuwe plaat op.
En zo’n nieuwe plaat komt niet zomaar tot stand. Als een musicus moet ook ik kijken wat ik mooi vind, wat ik wil laten zien, waar ik voor wil staan. En na bijna een jaar weet ik dat allemaal nog niet zo goed. Toen de haptonoom maandag vroeg waar ik blij van word, kon ik me wel vaag wat momenten herinneren, maar kon ik even niet door de dikke laag van de apathie heen prikken.  
Mijn conclusie maandag was dat ik zeurde. Terwijl ik mijn dipje beschreef, mijn twijfels, mijn onzekerheid, klonk het allemaal als gezeur in de oren. Met zeuren kom je minder ver dan met doen. Dus: doe dan wat! (iets wat ik Ex ook regelmatig verweet/verwijt) En dan niet verschuilen achter het afgestompte gevoel, wat inspiratie en ondernemingslust afremt. Kom op, doorbreek die vicieuze cirkel. De afgelopen tijd wilde ik wel dingen doen, maar die zijn, om uiteenlopende redenen, niet doorgegaan. De voorlopige plannen zijn dat ik in ieder geval die cursus ga doen en mijn bakkunst ga verbeteren.
Bovenstaande heeft er ook toe geleid dat ik probeer elke dag op Twitter iets te noemen waar ik blij van word. Enerzijds om in kleine stapjes toch uiteindelijk een heel stuk verder te komen. Anderzijds om minstens 1 moment per dag niet te zeuren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten