Liep ik gisterenmiddag nog glimlachend door Amsterdam, ja,
zelfs een stukje Kalverstraat, vandaag is het knudde.
Vanochtend in bed de krant gelezen, dat is het fijne van
een tablet. Maar daarna was het weer mis. De laatste tijd komen er toch weer
regelmatig tranen. Momenteel vooral omdat ik steeds meer durf toe te geven dat
ik eigenlijk wel wist dat Ex niet blij was, dat hij op zoek ging naar mensen
die hem op sleeptouw konden nemen om hem het geluk te brengen dat hij maar niet
kon vinden (omdat hij er zelf niet naar op zoek ging, maar verwachtte dat
anderen hem dat op een presenteerblaadje zouden schenken). Ook ik heb een
tijdje genoegen genomen met een stroeve relatie. Ik bleef omdat ik er in wilde
geloven, hij bleef omdat hij anders alleen de wereld tegemoet zou moeten
treden. Blijkbaar was dat vooruitzicht nog net een graadje erger dan blijven in een relatie
waar hij eigenlijk al een tijdje uit wilde. Het wachten was alleen nog op een
nieuw iemand die met hem verder wilde. En ik heb op hem gewacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten