Zowel gisteren als vandaag eindigde met wat traantjes. Werd weer met de
neus op de feiten gedrukt, al ruim een half jaar zijn zij samen, bouwen ze hun
relatie verder uit en doen leuke dingen. En ondanks alle vooruitgang die ik de
afgelopen maanden heb geboekt, valt het me soms zwaar.
Het idee dat ze samen zijn, dat de basis van hun relatie, de scherven
van mijn relatie, stevig genoeg is om door te gaan. Voor mij voelt het alsof ze
worden beloond voor vreemdgaan, leugens en bedrog. Tegelijkertijd wil ik dat
niet voelen, ik wil geen bitterheid proeven, ik wil niet dat hun geluk de heropbouw
van mijn leven in de weg staat. Soms lukt het me om verhalen en berichten voor
kennisgeving aan te nemen. Gisteren en vandaag lukte me dat niet. Morgen weer
wel, is de bedoeling.
Ik heb mezelf maar ‘beloond’ met een appeltaartje van bladerdeeg,
simpel, maar o zo lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten