Niet al mijn gerechten zien er smakelijk uit op het gevoelige
geheugenkaartje. Soms zijn de onaantrekkelijk uitziende gerechten
verschrikkelijk lekker. Maar tegen de tijd dat mijn smaakpapillen me daarvan
hebben overtuigd, is er niks meer over om te fotograferen.
Het blijft aanmodderen met koken voor 1 persoon. Hoewel het vaak toch ook wel lukt. Misschien
moet ik eens niet zo onzeker doen. Trouwens, wie moet hier nu allemaal van
smikkelen? Juist, ja, ik.
Vandaag had ik de tajine uit de kast gehaald voor een simpel tajine-gerecht
met kip en aubergine, maar terwijl ik de voorbereidingen tref, vallen twee
dingen op. Het blik chilibonen dat ik vanochtend met korting heb gekocht,
blijkt een blik kikkererwten te zijn. Oké, die kikkererwten kunnen in een ander
gerecht dan de chili voor morgen, wat ik voor ogen had. Ik had nog een blik
bonen staan voor de chili, dus die kan ik straks alvast maken voor morgen.
Terwijl ik met de blikken erwten en bonen aan het goochelen was, vielen
de twee bakjes boemboe uit de kast, die ik een tijd geleden had aangeschaft
toen ze in de aanbieding waren. (ja, ik koop veel met korting!) Een van de
bakjes ik kapot en ik weet niet hoe lang dat houdbaar is na opening. Dus
improviseren. Kip paniki (what’s in a name?) gaat zo in de tajine, want een
stoofpot is een stoofpot. Aubergine erbij, rijst, misschien dat ik nog iets
vind.
Ondertussen maak ik wat chili voor morgen.
En daarna zien we wel weer verder
Later: Zeg nou zelf, niet het uiterlijk van een culinair hoogstandje. Maar het was wel heel lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten