Raar maar waar: vorig jaar ben ik begonnen met Twitter.
Raar omdat Ex vrijwel al zijn tijd besteedde aan
Twitter. Tot mijn grote ergernis.
En Twitter gebruikte als een kennismakingswebsite. Wat
na 2 jaar eindelijk resultaat had. Maar verhaal kent u al. Min of meer.
Nog meer dan toen we onder één dak woonden, begrijp ik
dat hij er vond wat hij thuis niet dacht te hebben. Aandacht. Leuke, jonge, interessante,
creatieve, artistieke mensen. Nieuw publiek voor grappen en verhalen, die
eindelijk weer eens bijval en waardering opleveren, in plaats van een gaap en
een zucht. En wie niet leuk en/of interessant genoeg is, wordt gewoon van de
lijst geschrapt.
Nu was/ben ik daar zelf niet naar op zoek. Eigenlijk ben
ik nergens naar op zoek. Soms rol ik van mijn stoel van het lachen. Soms zie ik
interessante mededelingen. Soms word ik bemoedigend toegesproken. Soms zie ik inhoudelijke
‘discussies’ die me aan het denken zetten. Soms zie ik oeverloos geklets. Soms
zie ik vreselijke scheldkanonnades. En soms zie ik gewoon onzin.
Gisteren is de volglijst opgeschoond. Die is al niet
superlang, want ik wil enig overzicht houden en vooral niet overspoeld worden
met berichten. Weg zijn enkele instanties/personen die wel interessant zijn,
maar zelden op Twitter aanwezig zijn. Weg zijn collega’s die in hun werk goed
zijn, maar op Twitter bijna alleen irritatie oproepen. Weg zijn degenen die bij
nader inzien met heel andere dingen bezig zijn dan ik. Weg zijn de bloggers die
zes keer op een dag aankondiging van hun nieuwe, maar steeds dezelfde blog en
verder weinig of niks melden (ik lees het allemaal wel op hun weblogs). Weg
zijn mensen die ongenuanceerd, bot reageren/aanslaan op één woord, maar de
context totaal niet (willen) zien. Weg zijn de mensen die eindeloos retweeten,
maar verder niks te melden hebben. Er zijn nog een paar twijfelgevallen, maar die
kan ik nu weer beter hebben.
Niet dat ik zelf zo veel interessants te melden heb. Ik
doe ook maar wat. En Twitter is bijzaak, mijn prioriteit ligt bij werk, brood
op de plank, (sociaal) leven in het echt. Misschien zoek ik dat wel: mensen die
af en toe iets zeggen, niet altijd interessant, niet altijd komisch, niet
altijd netjes, niet altijd nuttig. Voor wie Twitter geen dagbesteding is. Die
Twitter(genoten) niet het belangrijkste in het leven vinden. Die wat geven en
soms wat vragen.
Goh, klinkt als een kennismakingsadvertentie. Maar is
niet zo bedoeld! ☺
Geen opmerkingen:
Een reactie posten