maandag 3 juni 2013

Opschonen


Raar maar waar: vorig jaar ben ik begonnen met Twitter.
Raar omdat Ex vrijwel al zijn tijd besteedde aan Twitter. Tot mijn grote ergernis.
En Twitter gebruikte als een kennismakingswebsite. Wat na 2 jaar eindelijk resultaat had. Maar verhaal kent u al. Min of meer.
Nog meer dan toen we onder één dak woonden, begrijp ik dat hij er vond wat hij thuis niet dacht te hebben. Aandacht. Leuke, jonge, interessante, creatieve, artistieke mensen. Nieuw publiek voor grappen en verhalen, die eindelijk weer eens bijval en waardering opleveren, in plaats van een gaap en een zucht. En wie niet leuk en/of interessant genoeg is, wordt gewoon van de lijst geschrapt.
Nu was/ben ik daar zelf niet naar op zoek. Eigenlijk ben ik nergens naar op zoek. Soms rol ik van mijn stoel van het lachen. Soms zie ik interessante mededelingen. Soms word ik bemoedigend toegesproken. Soms zie ik inhoudelijke ‘discussies’ die me aan het denken zetten. Soms zie ik oeverloos geklets. Soms zie ik vreselijke scheldkanonnades. En soms zie ik gewoon onzin.
Gisteren is de volglijst opgeschoond. Die is al niet superlang, want ik wil enig overzicht houden en vooral niet overspoeld worden met berichten. Weg zijn enkele instanties/personen die wel interessant zijn, maar zelden op Twitter aanwezig zijn. Weg zijn collega’s die in hun werk goed zijn, maar op Twitter bijna alleen irritatie oproepen. Weg zijn degenen die bij nader inzien met heel andere dingen bezig zijn dan ik. Weg zijn de bloggers die zes keer op een dag aankondiging van hun nieuwe, maar steeds dezelfde blog en verder weinig of niks melden (ik lees het allemaal wel op hun weblogs). Weg zijn mensen die ongenuanceerd, bot reageren/aanslaan op één woord, maar de context totaal niet (willen) zien. Weg zijn de mensen die eindeloos retweeten, maar verder niks te melden hebben. Er zijn nog een paar twijfelgevallen, maar die kan ik nu weer beter hebben. 
Niet dat ik zelf zo veel interessants te melden heb. Ik doe ook maar wat. En Twitter is bijzaak, mijn prioriteit ligt bij werk, brood op de plank, (sociaal) leven in het echt. Misschien zoek ik dat wel: mensen die af en toe iets zeggen, niet altijd interessant, niet altijd komisch, niet altijd netjes, niet altijd nuttig. Voor wie Twitter geen dagbesteding is. Die Twitter(genoten) niet het belangrijkste in het leven vinden. Die wat geven en soms wat vragen.
Goh, klinkt als een kennismakingsadvertentie. Maar is niet zo bedoeld! ☺

Geen opmerkingen:

Een reactie posten