Zowaar, de afspraak met het ‘computermannetje’ staat. Op
donderdag (was ook de bedoeling), eind van de middag (niet de bedoeling, want
wat als het mis gaat?).
Op één of andere manier drukt de ‘dreigende’ operatie zwaar
op het gemoed, zorgt voor een opgejaagd gevoel. Terwijl er voldoende tijd is om
vooruit te werken, voor het geval de computer een paar dagen niet bruikbaar is.
Voldoende tijd om voor te bereiden en een goede back-up (of 2) te maken.
Voor vrijdag staat een eetafspraak. En hoewel vanbinnen
de twijfel heerst of ik daar wel tijd voor heb, houd ik mezelf voor dat als het
donderdag helemaal misgaat, er vrijdag genoeg tijd is om schade te herstellen.
En zo niet, dan blaas ik alle opdrachten voor volgende week af. En in dat geval is een eetafspraak een gezellige afleiding.
Maar laten we nou eens niet op de feiten vooruit lopen.
Laten we niet vooraf al 10 keer zes verschillende doemscenario’s doorlopen, die
waarschijnlijk helemaal niet nodig zijn. En mocht het al op een doemscenario
uitdraaien: die doorloop je in werkelijkheid maar één keer.
En dat was weer genoeg gezeur voor vandaag. Tijd om aan
het (vooruit)werken te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten