Ik heb het overleefd, de oppoetsbeurt van de laptop. Blij dat ik iemand
had ingehuurd, want niet alles stond op de installatieschijven. En daar had hij
wel oplossingen voor. Verder heb ik veel thee gedronken en gewacht.
Eigenlijk wilde ik hem niet laten gaan, want ik moest nog alle back-ups
installeren. Maar dat zou het moeilijkste niet zijn. Het spreekt bijna voor
zich dat 5 minuten na zijn verstrek de paniek compleet toesloeg. Ik kon niet op
mijn externe harde schijf. Daar staan al mijn mooie back-ups op.
Om een heel lang verhaal kort te maken:
Ik pleegde een paniektelefoontje, ’t mannetje zou vandaag op afstand
proberen te helpen, ik worstel me zes keer door de handleiding en ontdek opeens
dat ik de harde schijf beveiligd had met een wachtwoord. Was ik helemaal
vergeten, maar gelukkig noteer ik alle inlogcodeswachtwoordentoegangsnummers.
En toen was het bloeddrukverhogende leed grotendeels geleden. E-mails en
browserinstellingen lijken goed overgekomen, ik kan mijn laatste 2 opdrachten
voor dit weekend afronden (technisch
gezien), m’n administratie lijkt het ook te hebben overleefd.
Te hard, te vroeg of volop juichen doe ik nog niet, maar elk stukje dat
goed gaat, geeft een voldaan gevoel. En elke stukje dat met hobbels gepaard
gaat, is tot nu toe redelijk goed afgelopen.
Mooi, dan kan ik eindelijk weer eens over iets anders gaan schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten