Hoe simpel kan het zijn: het beeldscherm van de computer
op de standaard plaatsen.
Gewoon de juiste onderdelen over elkaar schuiven,
vastklikken en klaar.
Behalve als de onderdelen een halve centimeter van het ‘klikpunt’
niet meer verder willen.
Na een uurtje worstelen, puffen en wanhopen zat er toch
niks anders op dan met lood in de schoenen naar de computerwinkel te gaan.
In de winkel bleek gelukkig dat het niet aan mij lag.
Degene die me tot nu bij elk bezoek heeft geholpen, deed een dappere poging.
Maar hij moest er een ‘specialist’ bij roepen die het trucje wel kende en het
scherm binnen een paar tellen op de standaard had vast geklikt.
Sinds de aanschaf van de nieuwe pc ben ik al een paar
keer teruggegaan naar de winkel. Omdat ik iets was vergeten, omdat zij iets
waren vergeten en nu dus het scherm. En ook morgen zal ik er weer zijn om een
(hopelijk laatste) onderdeel op te halen. Meteen maar zo brutaal geweest om te
vragen of er morgen koffie voor me klaar staat. Dat wel, maar mijn vaste
verkoper/adviseur/techneut vertelde meteen dat hij morgen een vrije dag heeft. Of dat een geplande
vrije dag is, of een door recente gebeurtenissen ingegeven vrije dag, vertelt
het verhaal niet.
En ik vraag het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten