vrijdag 16 augustus 2013

Sisser


De vraag was: hoe reageer ik?
Er schoten heel veel gedachten, gevoelens, emoties en mogelijke reacties door mijn hoofd. De klap was minder hard dan een jaar geleden. Maar veel scheelt het niet. Terwijl ik me had voorgenomen een jaar na dato niet verbitterd te zijn. Blijkbaar heeft de pijn nog geen dik litteken gekweekt dat tegen een stootje kan. Bitterheid ligt dicht onder de oppervlakte. Voor het eerst in maanden heb ik weer gehuild, om hem, om ons, om gemiste kansen.
Opeens kwam de vraag: ik reageer op de mededeling dat iemand gaat verhuizen. Maar wie gaat er verhuizen? Op wie reageer ik?
De persoon die ik dacht te kennen, de persoon die hij 15 jaar heeft voorgewend te zijn?
De persoon die hij vorig jaar bleek te zijn, toen er een paar onbekende, niet zo prettige eigenschappen de kop op staken?
De persoon die hij nu is?
Uit gewoonte neig ik te reageren op de eerste, op wie ik 15 jaar heb gereageerd.
Uit verdriet neig ik te reageren op de tweede, op hem reageer ik al een jaar lang.
Maar realiteit is dat ik op de laatste zou moeten reageren. En die ken ik niet. Ruim een jaar geleden heeft hij me definitief buitengesloten. Nou ja, dat was de fysieke uitsluiting. De geestelijke uitsluiting was een jaar of twee daarvoor al begonnen, misschien zelfs eerder. Hoezeer ik ook twijfel of ik hem ooit echt heb gekend, zeker is dat ik hem nu niet meer ken. Ik weet niet meer wat hij doet, wat hij eet, wat hij aantrekt, de kleur van zijn nieuwe auto…
Mijn reactie? Mijn waardering dat hij het zelf vertelde, zodat ik het niet van anderen hoefde te horen. Alle gedachten, emoties en primitieve reacties houd ik voor mezelf. Akelig beleefd, ik weet het.   

2 opmerkingen:

  1. Geamputeerd zijn en nog heel lang fantoompijn houden. Zware, zware tijd, die straks echt beter gaat worden. Maar mss zit je helemaal niet op dit soort opmerkingen te wachten. Komt wel uit een goed hart ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Opmerkingen uit een goed hart zijn altijd welkom, of ze nu cliché, bevestigend of relativerend zijn:-)
      Soms helpt een andere bewoording om het eens anders te zien, waardoor een volgend stapje opeens gezet wordt.

      Verwijderen