De afgelopen tijd te veel gewerkt, te weinig tijd voor mezelf. Of voor
mijn weblog. En ik loop weer op mijn tenen, dus tijd om gas terug te nemen. En
meer te schrijven.
Afgelopen weekend droomde ik dat Ex in Londen zou gaan werken. Op zich
geen raar idee, hij werkt(e) voor een multinational. Waarom ík me druk moest
maken over de verhuizing, was niet duidelijk, want ik hoefde toch niet mee?
Daar heeft hij zijn Neurotische Groene Blaadje toch voor?
Toch besprak hij alles met mij. Wat er geregeld moest worden, huisvesting,
noem maar op.
Tot hij vertelde dat hij toestemming van haar had om in Londen te gaan
werken. Dat ze hem steunde. En opeens hoefde ik niks meer te doen en te
regelen, dat zou hij samen met haar doen.
Die droom knaagde even, want het leek in de kern op hoe het een jaar
geleden was gegaan. Net als bij de droom over haar zwangerschap vroeg ik me af
of ik voorspellende gaven had. Nog niks over een baby gehoord, dus met die
gaven loopt het wel los. Langzaamaan bekroop me wel het gevoel dat ik me misschien
wat minder met zijn familie zou moeten inlaten. Zoals vorige week, toen heb ik
zijn ouders geholpen in hun nieuwe huis, terwijl dat toch eigenlijk van de
gekke is, de ex-schoondochter springt bij waar eigen kinderen het laten zitten.
Vanavond beantwoordde hij een zakelijke vraag van mij, die ik via de e-mail
had gesteld. Voor hem was die e-mail meteen de perfecte gelegenheid om mij te
vertellen dat hij gaat verhuizen, hij gaat samenwonen met haar.
Mijn toestand zou kunnen worden omschreven als: verschillende gevoelens
en emoties strijden om aandacht. Of beter gezegd: ik wacht eventjes met een
reactie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten