Opruimen

Het gebeurt niet vaak dat ik het zo druk heb als de afgelopen 2 weken. 

Vorige week ging een werkdag ‘verloren’ met museumbezoek. Die uren zijn gemakkelijk in te halen in de avonduren en in het weekend. En een dag cultuur en bijkletsen met een zus zijn belangrijk genoeg om wat te schuiven in mijn agenda.

Afgelopen week kwam een spoedklus, waar ik net voldoende tijd voor had. Aanpoten, dus. Dat vind ik niet erg en eerlijk gezegd: ik krijg er energie van. Soms heb ik het gevoel van hot naar her te rennen, maar het lukt me steeds beter om de ‘paniek’ te onderdrukken bij de gedachte aan wat er nog allemaal op het programma staat.

Het lijkt wel of op het ogenblik allerlei ‘uitdagingen’ worden georganiseerd, onder andere op weblogs. Op het gebied van eten doe ik daar niet zo hard aan mee, maar ze zetten me wel aan het denken. Zoals de Belgische ’40 dagen zonder vlees’. Ik eet niet elke dag vlees, maar nu let ik daar even wat meer op. Onbewerkt, zonder suiker, zonder graan, zonder… Ik volg die uitdagingen met aandacht, maar voor mijzelf is dat nog een brug te ver. Soms pas ik wel een klein onderdeel toe in mijn eigen eetpatroon, bij mij werken kleine stapjes blijkbaar het beste.

Een opruimuitdaging, daar doe ik nu wel min of meer aan mee. De bedoeling is elke dag een plank op te ruimen. Ik ben wel iemand die dan na één plank de rest van de kast ook maar doet, onder het motto: als je toch bezig bent...

Mede daarom neem ik die plank gewoon niet al te letterlijk. Zo heb ik vanochtend restjes kaas geraspt (altijd handig) en opgespaard oud brood vermalen tot paneermeel. Die staan voor mij voor de plank die ik vandaag zou opruimen.

Morgen wil ik mijn balkon klaarmaken voor het moestuinseizoen. Dus staat mijn balkon voor de plank die morgen opgeruimd ‘moet’ worden.

Het moge duidelijk zijn: na bijna een jaar alleen ben ik nog steeds bezig mijn leven opnieuw in te richten. Ik blijf het proberen.