Vandaag dacht ik er eindelijk aan om mijn eigen achternaam
op het naamplaatje van Ex te plakken, naast de voordeur. Het etiketje lag al
dagen klaar. Volgens mij moet ik nog ergens een eigen naamplaatje hebben
liggen, van mijn vorige huis. Dat heb ik daar niet opgehangen, omdat ik 2 jaar
lang een stalker had. Nou ja, hij wist waar ik woonde, dus geen naambordje
ophangen hielp niet tegen stalken. Maar na de verhuizing vond ik het wel
prettig dat de achternaam van Ex op de deur hing. En persoonlijk heb ik er geen
moeite mee, ik zie het niet eens meer staan.
Bezoekers viel het wel op, telkens kreeg ik er
opmerkingen over. Dat boeide allemaal niet zo, tot de post een pakketje wilde
afleveren en mijn naam niet achter de betreffende deurbel zag staan, dus het
pakketje retour zond. Daarom heb ik er vanochtend maar een sticker overheen
geplakt.
En dat deed ik voor ik op de fiets stapte om een nieuw
paspoort aan te vragen. Allemaal niet ingewikkeld, fotootje inleveren,
vingerafdrukken laten nemen, formulier nakijken, of er geen fouten in zitten.
En hoewel ik voorbereid was, hield ik even mijn adem in bij de regel: partner.
Daar staat dan ijskoud achter: nee.
Langzaam maar zeker worden de sporen van onze relatie verder
uitgewist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten