En hoe is de feestavond verlopen?
Gezellig.
En hoe smaakten de koekjes?
Volgens een jaargenoot waren ze lekker. Een derdejaars had dezelfde koekjes
meegenomen, uit een pak, allemaal even groot en dun. Zo kregen mijn dikke, niet
uniforme, zelfgebakken koekjes een rustieke uitstraling.
Toevallig kwam ik vrijwel tegelijk met mijn eerder genoemde klasgenoot
aan. Ik stelde me aan iedereen voor (er waren er nog maar weinig), hij volgde
mijn voorbeeld. Daarmee werd (voor mij) het ijs gebroken en al snel was
iedereen bezig met het uitstallen van etenswaren en gezellig kletsen. De groep
derdejaars die later binnenkwam, gedroeg zich direct al als groep binnen een
groep, wat (voor mij) minder uitnodigt tot direct contact leggen.
Voor mij is het niet vanzelfsprekend om onbevangen een groep tegemoet
te treden, het blijft tobben. Wel groeit het besef dat ik doe wat ik doe, omdat
ik ben wie ik ben. Tegelijkertijd verdwijnt langzaam de drang om datgene te
doen en te laten, waarvan ik denk dat anderen willen dat ik dat doe en laat. Op
de manier zoals zij dat willen.
Als u begrijpt wat ik bedoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten